Week 3
Blijf op de hoogte en volg Cindy
19 December 2016 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Deze week was de eerste week dat we het Holiday Club programma aanhielden. Dat hield in dat we niet meer naar school gingen om te assisteren, maar dat we allerlei activiteiten doen met de kinderen om ze van de straat te houden. Zo hebben we maandag armbandjes gemaakt, zijn we dinsdag naar het waterpark geweest en hadden we woensdag een beachday. Ondanks dat het waterpark hier een waterpark heet en ik helemaal enthousiast was om samen met de kinderen van alle glijbanen te gaan, de wildwaterbaan te ontdekken en in het golfslagbad te zwemmen, bleek dat het hier al een waterpark heet als er een zwembad is met een glijbaan en een babybadje. Hoe bedoel je; verwende Europeaan. Door de waterrestrictie die momenteel is afgeroepen hier in Zuid-Afrika stond de waterglijbaan ook nog eens niet aan, maar speciaal voor ons is de glijbaan toch nog een half uurtje aangegaan. Dus dat wankele ding toch maar uitgeprobeerd op mijn buik, omdat dat volgens de kinderen zoveel sneller ging en leuker was, nou inderdaad het ging zo snel met zoveel bochten dat ik mijn ogen niet open kon houden en mijn heupen en ellebogen blauw zijn geworden. Tijdens het zwemmen hebben we mee kunnen genieten van een echt Zuid-Afrikaans feestje waarbij een groep mensen een deel van het zwembad had afgezet, flessen alcohol nuttigden en op hun eigen muziek helemaal losgingen (om 10:00 s’ochtends…). Vervolgens hebben wij op de Zuid-Afrikaanse manier hotdogs gebraaid op de braais die overal rondom het zwembad staan en hebben de kinderen in het voor ons normale zwembad de tijd van hun leven gehad! Vervolgens hebben we die middag weer heerlijk zelf van de zee kunnen genieten en mocht ik van de surf instructeur mee met de ‘big guys’ om de grote golven te gaan pakken! Wat uiteindelijk inhield dat ik nu precies weet hoe kleren zich in de wasmachine voelen, aangezien ik meer onder water in de golf gerold ben dat op mijn board heb gestaan!
De beachday de volgende dag was ook een groot succes. Mijn buddy voor die dag was een jongen met een een verstandelijke en lichamelijk beperking. Desondanks kwam hij toch met alle kinderen mee en heb ik een fantastische tijd met hem gehad op het strand. Ondanks dat hij het water niet in wilde, heeft hij genoten van enkel het feit dat ik een fles had gevuld met zeewater en deze over zijn voeten heen liet lopen. Wat mooi om te zien dat iemand zoiets kleins dan al kan waarderen. Vervolgens hebben we met de overige jongens spelletjes gedaan op het strand, waarbij natuurlijk ook een zandkastelenwedstrijd hoorde. Dit was ontzettend tof om te doen, aangezien alle jongens echt enorm hun best deden om het beste en modernste zandkastelen ever te bouwden (denk hierbij aan bijbehorende voetbalvelden en garages). Daarbij hebben we een super mooie zandpop gemaakt, aangezien een sneeuwpop er dit jaar niet in zal zitten voor mij (ook al wens ik nog steeds dat er na 19 januari sneeuw zal vallen in Nederland). Tijdens het bouwen van het zandkasteel vertelde een jongen mij dat hij gebeten was door een hond. Toen ik vroeg waarom hij gebeten was zei hij met een ondeugende blik; ‘just because I’m a beautiful boy’! Dus ik heb de Casanova van de groep al gevonden! Ook mooi om te vertellen was dat ik met een groep kinderen besloten had om een rugby over te gaan gooien en dan te realiseren dat alle kinderen het beter kunnen dan jij. Maar gelukkig had ik een andere vrijwilliger die mij kon vertellen dat ik de bal anders vast moest houden en de andere kant op moest laten draaien, zodat ik daarna niet meer zo voor lul stond.
En nu zit ik dan nogmaals met mij tabletje op mijn schoot, om te proberen woorden op papier te krijgen om de andere helft van mijn week te beschrijven. Maar in tegenstelling tot de afgelopen weken, kan ik de juiste woorden om mijn ervaringen te beschrijven niet vinden. Een groep van onze vrijwilligers is woensdagavond lopend op straat aangereden door een auto. Hierbij zijn 5 van de vrijwilligers gewond geraakt, waarna 1 vrijwilliger is overleden en een andere vrijwilliger in een coma in het ziekenhuis ligt. Het is niet mijn plaats en dit is niet het juiste medium om uitgebreid te vertellen over hetgeen wat gebeurd is en wat ons allen tot diep in onze ziel verdriet heeft gedaan. Het enige wat ik hier wil benoemen is dat het verdriet en de pijn hierbij onmeetbaar is, maar dat het goed is om te zien hoe de mens in staat is om elkaar kracht te geven in zo’n periode. With his fellow surfers we paddled out into the sea with flowers to honour him and we had a beautiful memorial with all of our fellow volunteers and every single one of the staff members. My thoughts and wishes of strength go out to his family and friends.
Love,
Cindy
De beachday de volgende dag was ook een groot succes. Mijn buddy voor die dag was een jongen met een een verstandelijke en lichamelijk beperking. Desondanks kwam hij toch met alle kinderen mee en heb ik een fantastische tijd met hem gehad op het strand. Ondanks dat hij het water niet in wilde, heeft hij genoten van enkel het feit dat ik een fles had gevuld met zeewater en deze over zijn voeten heen liet lopen. Wat mooi om te zien dat iemand zoiets kleins dan al kan waarderen. Vervolgens hebben we met de overige jongens spelletjes gedaan op het strand, waarbij natuurlijk ook een zandkastelenwedstrijd hoorde. Dit was ontzettend tof om te doen, aangezien alle jongens echt enorm hun best deden om het beste en modernste zandkastelen ever te bouwden (denk hierbij aan bijbehorende voetbalvelden en garages). Daarbij hebben we een super mooie zandpop gemaakt, aangezien een sneeuwpop er dit jaar niet in zal zitten voor mij (ook al wens ik nog steeds dat er na 19 januari sneeuw zal vallen in Nederland). Tijdens het bouwen van het zandkasteel vertelde een jongen mij dat hij gebeten was door een hond. Toen ik vroeg waarom hij gebeten was zei hij met een ondeugende blik; ‘just because I’m a beautiful boy’! Dus ik heb de Casanova van de groep al gevonden! Ook mooi om te vertellen was dat ik met een groep kinderen besloten had om een rugby over te gaan gooien en dan te realiseren dat alle kinderen het beter kunnen dan jij. Maar gelukkig had ik een andere vrijwilliger die mij kon vertellen dat ik de bal anders vast moest houden en de andere kant op moest laten draaien, zodat ik daarna niet meer zo voor lul stond.
En nu zit ik dan nogmaals met mij tabletje op mijn schoot, om te proberen woorden op papier te krijgen om de andere helft van mijn week te beschrijven. Maar in tegenstelling tot de afgelopen weken, kan ik de juiste woorden om mijn ervaringen te beschrijven niet vinden. Een groep van onze vrijwilligers is woensdagavond lopend op straat aangereden door een auto. Hierbij zijn 5 van de vrijwilligers gewond geraakt, waarna 1 vrijwilliger is overleden en een andere vrijwilliger in een coma in het ziekenhuis ligt. Het is niet mijn plaats en dit is niet het juiste medium om uitgebreid te vertellen over hetgeen wat gebeurd is en wat ons allen tot diep in onze ziel verdriet heeft gedaan. Het enige wat ik hier wil benoemen is dat het verdriet en de pijn hierbij onmeetbaar is, maar dat het goed is om te zien hoe de mens in staat is om elkaar kracht te geven in zo’n periode. With his fellow surfers we paddled out into the sea with flowers to honour him and we had a beautiful memorial with all of our fellow volunteers and every single one of the staff members. My thoughts and wishes of strength go out to his family and friends.
Love,
Cindy
-
19 December 2016 - 22:57
A.Neve-Kuipers:
Lieve schat,
Wat doe jij daar een hoop kennis op.
Je vertelt dat wij het goed hebben hier, dat is ook zo.
Het erge is dat we daar zo aan gewend zijn geraakt dat we het ons niet meer realiseren.
Mooie taak voor jou om het ons eens onder de neus te wrijven als je weer thuis bent,
Geniet nog verder van de mooie momenten, dat je deze kinderen een paar uur gelukkig kan maken.
Weet dat ik met je meeleef met de mooie gebeurtenissen maar ook met de verdrietige.
Knuffel en dikke kus van Oma.XXX
-
19 December 2016 - 23:23
Maaike Tuk:
Heftig. Doet je beseffen hoe kort t leven kan zijn. Geniet van elk moment -
19 December 2016 - 23:43
Corrie:
Hoi Cindy
Alweer een heelboeiend verslag.Het is heel verdrietig wat er gebeurde met die jonge mensen
die met zoveel goede moed aan dit project begonnen.Ik wens je alle sterkte die je nodig zal hebben en hoop toch dat er nog heel veel mooie dingen te vertellen zijn
Xxx Corrie. -
20 December 2016 - 00:04
GJ En M Vd H:
Sometimes life sucks, be strong.
GJ -
20 December 2016 - 07:25
Wilma:
Lieve Cin. .. Strongs! See you Friday!
Als je al een programma in mind hebt, whatsapp me dat ff. ....
Hugs.... Wilma -
20 December 2016 - 10:20
Rein Merkx:
Lieve Cindy,
Wat een ervaringen. Ontroerend . Je zit constant in een rollercoaster van emoties. Is het niet door het werk dan wel door gebeurtenissen met vrijwilligers. Geef ze een plek. Nog drie dagen en dan weer een afronding van het een en een aanvang van het ander. Twee verschillende werelden in een korte tijd. Vanuit een koud Rosmalen wens ik je een hele fijne (kerst)tijd toe zonder sneeuw maar met veel vriendschap en ervaringen.
Veel liefs
Rein -
20 December 2016 - 15:17
Ilse:
Lieve cin,
Wat een prachtige verhalen en wat heftig dat je zoiets meemaakt daar!
ik wens je veel sterkte en hoop dat je nog veel mooie dingen mag gaan zien en meemaken.
X ilse -
20 December 2016 - 19:58
Mars:
He Cindy,
Woorden ......
X Mars -
22 December 2016 - 01:21
Fleur :
Jemig Cin... wat een heftige gebeurtenis. Ontzettend verdrietig. Stay strong en proberen om te blijven genieten x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
