State tournament

Mmmm dat zo snel mogelijk laten weten is een beetje misgelopen…

Inmiddels denk ik dat veel van jullie al weten dat we de Nationals niet gehaald hebben… :(

Maar laten we eerst maar eerst bij het begin beginnen, de maandag!

Maandag hadden we een oefenwedstrijd tegen Waycross, onze laatste oefenwedstrijd voor State tournament! Dit was alvast een voorproefje op het teruggaan naar Nederland denk ik, want het was echt freezing koud! (Nou ja, eigenlijk waren we in Nederland heel blij geweest als we dat weer hadden, maar voor hier was het echt koud!). We hebben wel goed gespeeld, en hebben ook twee keer gewonnen! :D Ik heb zelf ook nog anderhalve wedstrijd gespeeld op korte stop en op tweede honk, en dat ging gelukkig best goed! Veel meiden die normaal bijna niet spelen mochten 1 van deze wedstrijden spelen! Dit was toen Alexis besloot coach even te laten zien wat ze wel niet kon. Eerste slagbeurt, eerste bal, WHOPAA over het hek! Tweede slagbeurt, wederom eerst bal, BAAAAM over het hek. Derde slagbeurt helaas geraakt werper, maar de slagbeurt daarop dacht ze hoe durf je mij te raken, en sloeg ze de bal er dus nog maar een derde keer overheen! Echt superrr gaaf! Vooral omdat Alexis 2 seizoenen bijna tot geen speeltijd gekregen heeft van coach! En desondanks is ze samen met KJ de hardste werker van ons team! Dus dit verdiende ze ook echt! :D

Na onze tweede winst zijn we vertrokken naar Kirstie’s (onze catcher) huis. Ze woonde midden in een bos en we konden er niet met de bus komen, dus werden we door 4 auto’s opgehaald. Maar daar passen natuurlijk nooit 23 speelster + coaches in, dus zijn we lekker met z’n 6en in de achterbak van een truck gaan zitten! Kirstie had wel echt een gaaf huis, echt in een country style, met buiten een zwembad, trampoline en…. een kabelbaan! En natuurlijk moest ik die even uitproberen! :D Het touw was tussen twee bomen gespannen, maar echt net voordat je bij de boom kwam werd je afgeremd. Alexis ging voor mij, en die dacht dus dat ze tegen die boom aan zou knallen, dus die sprong en viel er half vanaf! Haha. Maar toen wist ik gelukkig dus al dat ik niet als George in de Jungle plat tegen een boom zou eindigen! Na lekker gegeten te hebben, nog een ritje in de truck gemaakt te hebben, en een korte busreis waren we weer terug in JAX.

Dinsdag was de dag van the banquet. We hoefden s’ochtends gelukkig niet meer te trainen, dus we hadden de hele dag om ons klaar te maken. Mooie jurkjes aan, hakken aan, make-up op, sieraden om en mooie haartjes! Maar natuurlijk moest de helft van dit nog gebeuren een kwartier voordat we weggingen. Lein had mijn harenmooi gedaan en we waren net op tijd klaar om te vertrekken. Ik kon alleen niet echt lekker lopen op die hakken, omdat mijn enkel een beetje zeer deed van het spelen de dag ervoor. Dus had ik heel witte slippers meegenomen, en omdat we dus van de parkeerplaats echt op moesten schieten had ik aan een voet een slipper en de andere mijn hak, echt heel charmant! Ook moesten we buiten in de zon natuurlijk nog eerst mooie foto’s maken, wat ervoor zorgde dat we echt maar net op tijd waren. Eerst zaten we allemaal in een zaal met een podium en werd elk team een voor een naar voren geroepen; basketbal mannen, softbal vrouwen, honkbal mannen, basketbal vrouwen, volleybal vrouwen en tennis vrouwen. De prestaties van de teams werden genoemd, er werden horloges uitgereikt aan de sophomores, en er waren vier speciale prijzen, per team. Wij waren dus als tweede aan de beurt, en gelukkig overleefde ik op mijn hakken de trap die ons op het podium bracht. Onze namen werden omgeroepen, waarbij we allemaal een stap naar voren moesten zetten wat er echt belachelijk uit zag, daarna werden onze prestaties genoemd, en de volgende prijzen werden in ons team uitgedeeld: Academic awards: Jeanna Berman, Coach awards: Alexis Slider, Most improved player: Brookynn Tindall en Most valuable player: Marisa Oldaker. Na alle teams op het podium gezien te hebben (basketbal vrouwen gewoon in shorts en een t-shirt) stonden er wat hapjes klaar. Was weer erg lekker, en na nog super veel foto’s gemaakt te hebben, was het weer tijd om naar huis te gaan, om ons voor te bereiden op de volgende dag: vertrek naar State tournament!

Eerst moest ik woensdag nog naar school om even twee toetsjes te maken voor Engels (wat de allerlaatste keer op school was voor mij! :D) en daarna was het gelijk al tijd om te vertrekken naar het veld. Toen we op de parkeerplaats aankwamen zagen we daar een grote mooie rode RV staan, dus toen zei Jeanna al ‘Waauuuw, daar zitten bedden in enzo!’ Dus toen liepen we de bus in, en die was echt superrr mooi! Voorin zaten leren zitbanken, dan was er een klein keukentje en een toilet, gevolgd door 6 bedden (3 bedden boven elkaar aan elke kant), daarna stonden er twee bureaus met drie grote leren zitstoelen, met daarachter nog eens een grote zithoek. De grote zithoek is waar ik heel de reis heb doorgebracht, kijkend naar grote flatscreen tv’s en lekker kletsend met iedereen om me heen. Het leek op een gegeven moment net of we een sleep party hadden, overal mensen onder denkens op de grond, op de banken, maar was wel heel gezellig. Onderweg in Tallahassee ontmoetten we de athletic director van onze school, George, en hebben we lekker gegeten in Outback Steakrestaurant. Daarna was het nog 3 uurtjes naar Pensacola, en kwamen we dus aan bij ons super mooie hotel. Mijn roomie was Alena, echt een super gezellig en lief meisje! We hebben s’avonds nog even met z’n allen gezellig bij Jessie en Erycka op de kamer gezeten, en besloten toen te gaan slapen om ons voor te bereiden op de training en the banquet van het toernooi de volgende dag.

Na heerlijk geslapen te hebben in een huge bed, was het tijd om me klaar te maken voor de training. Na een ontbijtje bij Dunkin Donuts (waar ik gewoon maar een droge bagel gegeten heb, want zo’n donut hoef ik zo vroeg niet naar binnen te werken), zijn we naar het veld gegaan om even te trainen. Wat hoge ballen gehad, fieldballen, gebunt en geslagen ter voorbereiding op de twee wedstrijden van de volgende dag. Na de training hadden we even wat rust in het hotel, waarna we s’avonds naar the banquet gingen, we gingen gekleed als team in onze conference champions shirts die we van coach hadden gekregen. We kwamen terecht in een gymzaal met allemaal klaptafels en een podium. Na eerst wat gegeten te hebben, werden alle teams omgeroepen, en werden de beste speelsters van de verschillende conferences en de State omgeroepen. Twee van onze meiden werden voor 1st team State geselecteerd, waar Jessie bij zat als Best At large (dat betekent meerder posities), en Kristie als Best Catcher. 1st team kun je vergelijken met een All Star team maken van alle meiden van de hele staat. Dus we waren super trots op onze Dutchie natuurlijk! :) Na het banquet, zijn we nog echt een super lekker ijsje gaan halen, en heb ik gelijk even gevraagd hoe het in hemelsnaam mogelijk is hier in Amerika gezond te blijven?! Toen kreeg ik ook het eerlijke antwoord dat dat heel moeilijk was hier omdat ze zoveel lekkere dingen hebben, en de ongezonde dingen goedkoper zijn dan het gezonde eten. Maar de oplossing was, veel work-outs doen! Na het ijsje, weer terug naar ons hotel, lekker geslapen om de volgende dag te gaan knallen, onze eerste wedstrijd tegen Central Florida!

Vrijdagochtend gelukkig een ontbijtje bij Panera Bread in plaats van Dunkin Donuts. Daar heb ik een super lekkere halve Cinnamon bagel op en een heerlijke halve Blueberry bagel van Lein op met daarbij nog een wildberry milkshake, yummiee! Daarna begon de spanning een beetje te komen, op het veld aangekomen gingen we eerst nog een keer met z’n allen op de foto. En daarna was het tijd om ons klaar te maken voor de eerste spannende wedstrijd tegen Central Florida. Dit is ook echt een superrr spannende en lange wedstrijd geworden van 12 innings die we gelukkig uiteindelijk wel gewonnen hebben met 2-1. Daarna speelden we tegen Santa-Fe, wat ook een erg spannende wedstrijd was. We stonden tot de 6de inning voor met een punt verschil, totdat Santa-Fe helaas een homerun sloeg en daarop 3 punten binnenkwamen. Dus hebben we de wedstrijd uiteindelijk verloren, iedereen was heel teleurgesteld en down, want we wisten dat we nu nog ongeveer 5 wedstrijden moesten spelen waarvan we er geen een mochten verliezen omdat we dan uit het toernooi zouden liggen… Dus in het hotel maar gelijk gaan slapen, om de 3 wedstrijden van de volgende dag genoeg energie te hebben om te winnen!

Zaterdagochtend moesten we al vroeg spelen tegen Daytona, waar we al 4 keer in conference van gewonnen hadden, dus dat moest lukken! En dat lukte gelukkig ook, toen de wedstrijd eenmaal begon zat de stemming er goed in. We scoorden een van de eerste inningen gelijk al een puntje, maar wat echt het hoogetpunt was, was dat Jessie gewoon even een grand slam sloeg, echt super gaaf! Maar dat was uiteindelijk niet het enige hoogtepunt, Brooklynn dacht even ‘dat kan ik ook!’, dus whopaaa dag bal, over het hekje, en nog een een grand slam voor ons! Dit zorgde ervoor dat we de wedstrijd zelfs met merci rule wonnen, en we waren dus na 5 inningen al klaar! Dat gaf ons tijd om lunch te halen, en nog even terug te gaan naar het hotel om uit te rusten. Rond 4 uur hadden we onze tweede wedstrijd tegen Indian River, welke we ook lekker gewonnen hebben! En toen s’avonds was het opnieuw onze aartsrivaal Santa Fe waar we tegen moesten spelen. We speelden redelijk goed, maar we sloegen alleen gewoon niet genoeg… Dus Santa-Fe scoorden 2 puntjes, terwijl wij er 0 scoorden. Dit betekende dus dat we verloren hadden, en uit het toernooi lagen… Een moment waar ik nog niet echt graag aan terugdenk, heel veel huilende gezichten en gewoon een rotgevoel. S’avonds gegeten bij Steak and Shake, en toen voor de laatste nacht in ons hotel geslapen. Ik had voor iedereen in ons team iets geschreven en in Nederlands mapjes gedaan, dus die heb ik nog even naar de hotelkamers gebracht. Daarna ben ik lekker gaan slapen.

De volgend ochtend alles ingepakt, ontbijt gegeten in het hotel en toen met z’n allen weer vertrokken richting Jacksonville. In de bus ben ik 3 keer in slaap gevallen, en we waren voor mijn gevoel ook echt heel snel terug in Jacksonville.

Hier is het softbalverhaal zelf helaas afgelopen, maar wel een super tijd gehad om zeker nog vaak op terug te kijken! :D

Liefs Cindy