Donderdg 29 Oktober

Ik ben vanochtend weer naar de kerk gegaan, maar nu niet om de kerkdienst bij te wonen, maar we hadden op deze plek afgesproken met Pam. Pam heb ik anderhalve week geleden (op zondag natuurlijk) ontmoet bij de kerk, zij is mijn contactpersoon van the Farmhouse school. De school heet Lesegho (het is een basisschool) en ondanks dat ze niet hoefde te werken, was ze toch bereid mij even rond te leiden op die school. Wilma was ook nog even mee gegaan naar Lesegoh, en toen we daar aankwamen werden we eerst voorgesteld aan de directrice, Yvonne. We hebben toen eerst een goed gesprek gehad met haar. Het was een beetje lastig verstaan want ze was haar stem kwijt (dus ik heb af en toe maar een beetje gegokt naar wat ze zei). Maar waar we het over gehad hebben was wel heel interessant. Yvonne vroeg waarom ik in Zuid-Afrika was, en wat ik precies verwachtte tijdens mijn bezoek aan haar school. Dus ik dacht misschien een beetje hetzelfde als bij Kings met de lessen meelopen, maar dat was niet zo’n goed idee.. Yvonne zei dat ik dat beter niet kon doen, want de leerlingen en de leraren zijn nogal gevoelig op dat gebied. Als ik mee zou lopen met een klas, zouden ze waarschijnlijk denken dat ik er alleen maar ben om ze negatief te bekritiseren. Dus heb ik wel een rondje gelopen door de school, en ik heb in een wat jongere klas wat met de leerlingen gepraat. Ze wilden ook liever niet dat we foto’s zouden maken. In dat gesprek hebben we het met Yvonne ook nog over haar eigen ervaringen met de Apartheid gehad. Ze zei dat ze vroeger toen ze klein was bang was blanke mensen aan te raken want dan dacht ze dat ze wat van haar donkere huid op de blanke huid achter zou laten.. Ze dacht dat de blanken heilig waren en dat zij en haar ras alleen maar onderdanen waren. Ze zei dat heel haar dag goed was als een arme blanke boer haar gedag zei, want dan voelde ze zich eens niet genegeerd. Ik schrok er echt van dit te horen… Ze vertelde dat ze dat Apartheid gevoel nog steeds wel een beetje had, zoals toen haar dochter met een blank vriendinnetje thuiskwam, daar moest ze wel even aan wennen. Maar ze heeft het lang niet zo erg meer als vroeger, en ze merkt ook aan de kinderen van nu dat die er ook niet zo veel last meer van hebben. Een ander ding dat Yvonne vertelde is dat het lesgeven op Lesego heel lastig is, omdat de kinderen met geen enkele basis naar die school komen. Sommige kinderen hebben thuis geleerd om wel 11 talen te praten maar daar zat geen Engels tussen en ze krijgen wel in het Engels les. Dus voor de leraren is het heel lastig de kinderen Engels te leren, want ze willen het kind helpen door soms over te schakelen naar een van de andere talen, maar dan leren ze de Engelse taal nog steeds niet… Dus dat is wel heel lastig!

Na Lesego ben ik nog met Pam meegegaan naar Mathla, die school is ook een Farmhouse school alleen is dit een middelbare school en een basisschool. Onderweg hiernaartoe begon Pam over mijn inwijding van zondag (dat van dat true Christian). Ik dacht echt ‘NEEEE!!’:P. Ze vroeg hoe ik me er nou bij voelde en of ik het Christendom al echt beoefend had. Ik heb er eigenlijk een beetje omheen gepraat en gevraagd wat zij zelf van het Christendom vond. En terwijl ik naar haar luisterde hoopte ik eigenlijk dat we er snel zouden zijn (onbeleefd he:P), maar toen praatte we er op de terug weg weer over, haha. Ik heb gezegd dat ik het belangrijk vind om de komende tijd voor mezelf uit te zoeken wat ik nou wil, en hoe ik nou over het christendom denk. En dat is ook waar, dus heb ik niks verkeerd gezegd! Nu even terug naar Mathla: De school zag er ongeveer net zo uit als Lesegho, ze hadden geen sportveld dus ze moesten voetballen in de opwaaiende stof. Ze hadden wel net computers gedoneerd gekregen van de gemeente, maar ze wisten niet hoe ze het moesten gebruiken, en er zijn er al 3 gestolen… Ze krijgen nu wel computerlessen om te leren hoe ze ermee om moeten gaan. Moet je daar eens over nadenken… In Nederland is er bijna niemand meer die niet weet hoe en computer werkt, kinderen van 6 jaar spelen vaak al op de computer… Het was heel interessant om deze twee scholen te bekijken! Maar morgen ga ik er niet heen, want de leerlingen en leraren voelen zich er niet zo prettig bij als ik op hun school rondloop, dus dat respecteer ik.

Na de Farmhouse schools zijn we naar de oudste goldmine van West Rand geweest. We verkregen eerst wat informatie over de mijn voordat we een stukje de mijn ingingen. Ik heb in de mijn wel vleermuizen gezien, maar jammer genoeg geen goud…:P Na de goudmijn zijn we Steven op gaan halen, wat gaan eten bij Wimpie (wat een naam..) en toen zijn wel langs geweest bij Martin en Gillian. Martin heeft wat je noemt een wellwatered garden. Een wellwatered garden is een mechanisme van Farming in God’s way. Farming in God’s way is een methode van farming die ontwikkeld is voor mensen om zichzelf te kunnen onderhouden. Dus als mensen zich aan deze methode houden, kunnen ze genoeg eten oogsten om zichzelf en hun gezin te voeden. Martin heeft in zijn waterwell garden bakken met waterlelies staan in allerlei kleuren; rood, roze, geel, wit en blauw, die hij kan verkopen. Ook heeft hij een aantal bonsai boompjes en Indische bloemen. Ze waren echt lovely! Maar we konden ze niet zo lang bekijken, want het ging onweren en regenen (het bruin terug komen zaterdag zit er echt niet in, haha)

Nou en toen ik hierna thuiskwam, heb ik eindelijk echt paardgereden!:P. Ik heb echte paardrijdsokken en een echte paardrijdbroek aangedaan (thanks Lies!:D) ik moest alleen wel mijn Nikes eronder aan, haha. Het paard waarop ik ging rijden heette Red. Neil heeft hem eerst ingereden en daarna mocht ik in de cirkel op Red klimmen. Het erop komen was eigenlijk niet zo moeilijk, en lopen met het paard ging na een tijdje ook wel goed. Maar daarna het draven ging niet zo goed, het is namelijk echt lastig om dan het ‘ritme’ van het paard te vinden! In het begin dacht ik echt dat ik van het paard af zou vallen:P. Maar op een gegeven moment mocht ik in galop, dat was echt super gaaf! Dat ging echt best snel, en dat ‘ritme’ is na een tijdje ook makkelijker te vinden dan als je in draf loopt! Toen ik hierna ging eten, zat ik op een houten stoel, en toen voelde ik gelijk mijn kont al, haha. Maar ik ga hopelijk morgen nog een keer rijden!

Morgen weet ik dus helemaal niet wat ik ga doen, want ik ga niet meer naar de Farmhouse school. Dus misschien kan ik morgen misschien even iets langer slapen, want de rest moet wel gewoon werken morgen. En dan is het nu nog maar twee nachtjes voordat ik weer in het vliegtuig zit…