Ik? Witte benen? - Reisverslag uit Jacksonville, Verenigde Staten van Cindy Zanden - WaarBenJij.nu Ik? Witte benen? - Reisverslag uit Jacksonville, Verenigde Staten van Cindy Zanden - WaarBenJij.nu

Ik? Witte benen?

Door: Cindy

Blijf op de hoogte en volg Cindy

21 Januari 2012 | Verenigde Staten, Jacksonville

Time for the next update.

En ik heb goed nieuws! Allereerst heb ik eindelijk alle boeken die ik nodig heb, ten tweede heb ik mijn scholarship money binnen gekregen, en daarbij heb ik vanaf vandaag zelfs mijn eigen appartementsleutel! :D Dus flink wat vooruitgang. Ik ben nu helemaal klaar voor de komende maanden hier in sunny Jacksonville, Florida!

Doordat ik mijn boeken nu heb, heb ik wel even wat werk in moeten halen. Ik moest 2 computerles examens doen deze week en daarbij nog 3 opdrachten, ik heb van College Succes wat dingen moeten bijlezen, en van Engels wat opdrachten moeten doen. Maar ik ben inmiddels alweer helemaal bij, dus zoveel stelde het niet voor. Die computerexamens gaan wel over heel veel stof, maar aangezien ik die les online heb en de examens online met open boek mag maken, is dat niet zo moeilijk. Ik had voor het eerste examen 96 van de 100 punten en bij het tweede examen zelfs 100 van de 100 punten! Maar echt slimmer voel ik me er niet door :P

Bij College Succes was ik een beetje lucky daarentegen, want ik had die les afgelopen donderdag, en ons huiswerk was het lezen van hoofdstuk 1. Ik was anderhalf uur voor mijn les al op school, dus toen heb ik, zonder verwachtingen, mijn boeken geprobeerd te halen. Wonder boven wonder kon ik mijn boeken meenemen, ik heb toen snel hoofdstuk 1 voor de les doorgelezen en de belangrijke punten er voor mezelf uitgehaald. En toen we dus een quiz kregen met vragen over dat hoofdstuk, waren dat vragen over precies de informatie die ik in mijn hoofd had proberen op te slaan. Dus ik wist precies de juiste antwoorden! Soms moet je gewoon een beetje geluk hebben toch?! (A)

Donderdag en vrijdag twee lekkere trainingen gehad. Donderdag eerst veel aan conditie gedaan. Eerst een mile gelopen (nu een andere route), daarna sprintjes getrokken en nog de piramide van 5 gedaan (tussen twee lijnen, eerst 1 keer lopen, dan heen en terug, dan 3 keer en zo verder tot 5, dan als je bij 5 bent, nog een keer 5 keer en dan weer afbouwen, 4 keer, 3 keer etc.). Daarna veel situaties gedaan op het veld, en afgesloten met een rondje slaan. Vrijdag bijna niet gelopen daarentegen, maar heel veel op het veld gedaan. Eerst run- down geoefend, daarna weer hoge ballen, gevolgd door infieldballen. Ik heb ballen gehad op 3 en op kort, en ik kreeg er weer een beetje meer vertrouwen in. Ik heb bij een paar ballen zelfs gedoken (ik had de ballen wel niet, maar toch). Ik kreeg er wel dat goede gevoel van, dat ik alles wilde doen om die ballen te pakken! Uiteindelijk afgesloten met 21’en. Een spel waar ik echt de doodszenuwen van kreeg. Ik zal het kort proberen uit te leggen, voor mensen die het niet kennen:
We moesten 21 (7 innings x 3 nullen) nullen achter elkaar maken, dat is dus hetzelfde aantal nullen als die er in een wedstrijd gemaakt moeten worden. Zodra er 1 fout wordt gemaakt beginnen we weer opnieuw met tellen. En dus elke keer als we bij de 15 nullen ofzo waren, werd ik echt stik zenuwachtig. Want als ik dan dus een fout maak, moeten we helemaal opnieuw beginnen met tellen en dat zou dan mijn schuld zijn. Aangezien ik het team nog niet heel goed ken, en me nog niet echt zeker voel, was ik als de dood om een fout te maken omdat ik niet echt wist hoe het team zou reageren. Ik heb helaas 1 fout gemaakt, maar dat was gelukkig de allereerste keer toen we nog maar 1 nul hadden (toen stuiterde de bal nog lekker tegen mijn gezicht ook, haha). Maar daarna heb ik niet zoveel ballen meer gehad, dus ook niet veel mogelijkheden om fouten te maken. We hebben wel een paar keer opnieuw moeten beginnen, maar gelukkig pepte iedereen elkaar alleen maar op en uiteindelijk is het ons dan ook gelukt om die 21 nullen achter elkaar te maken!

Uiteindelijk heb ik aan het trainen van de afgelopen twee weken, wel twee blauwe knieën overgehouden. En nu we het toch over mijn benen hebben, de coach had hier nog een leuke opmerking over. We hadden donderdag die foto met ons pak aan, waarbij we witte sokken aan moesten. Daarbij zei de coach, dat ik geen sokken aan hoefde te doen, want mijn benen waren al wit genoeg! Haha! Dus dat is dan nog maar een goal waar ik hier aan ga werken, die altijd en eeuwig blijvende witte benen eindelijk eens een keer bruin (en niet rood!) laten worden.

Even terugkomend op gisteren. We zijn na de training lekker uit eten geweest bij Miller’s Ale house, als celebration voor 3 teamgenootjes die de komende weken jarig zijn. Miller’s Ale house, is een restaurant dat een beetje lijkt op zo’n sportcafé. Een grote bar in het midden, en overal tv’s die verschillende sportwedstrijden laten zien. En raad eens wat ik zowat voor het eerst in mijn leven besloten had aan te doen? Hoge hakken! Gelukkig hadden Jessie en Lein ook hakken aan, wat betekende dat we er met z’n drieën lekker een beetje buiten vielen! Haha. Overigens wel heerlijk gegeten, lekker broodje kip met patat en als toetje een mega grote brownie! De brownie was echt zo’n 10 bij 10 cm, met twee grote scheppen vanille ijs erop, en nog een laag met chocalade/caramel fudge. Niet echt gezond dus, maar wel heel lekker. Ik kreeg het alleen nooooit op, maar het is in Amerika dan ook gebruikelijk om een doggy bag mee naar huis te nemen. Ik durfde daar natuurlijk weer niet om te vragen, maar Jeanna was zo lief dat voor mij te doen. Dus vandaag nog samen met Lein de andere helft van die heerlijke brownie op! (A)

Verder hadden we vandaag weer een dagje vrij. Lekker uitgeslapen, contact gehad met thuis, huiswerk gemaakt…, boodschappen gedaan, de sleutel van mijn appartement gehaald, zodat ik tijdens mijn Engels les niet meer in de stres hoef te zitten, omdat toen ik weg moest naar school, niemand meer thuis was, ik de sleutel niet had, en het appartement niet op slot kon doen (gelukkig niets gestolen of iets).

Morgen hebben we een scrimmage, een onderlinge wedstrijd. Zin innnn!

Liefs Cindy

  • 22 Januari 2012 - 10:17

    Claus:

    Hey Cin,
    Weer een leuk verhaaltje. Je benen mogen niet te bruin worden hoor, want dan lijken die van mij in mei weer zo wit. Nee hoor :) geniet er maar lekker van.

  • 22 Januari 2012 - 10:53

    Lisa:

    Hee cin!!
    super leuk om allemaal te lezen, haha, vooral de witte benen natuurlijk :P En helemaal op hoge hakken, woow! :O klinkt allemaal heel gaaf wat je aan het doen en ik hoop dat je er ook enorm van geniet!

    Liefs en we spreken elkaar gauw!

  • 22 Januari 2012 - 13:26

    Mam:

    hihi ja die witte benen he!
    maar die haken staan wel leuk en zijn ze iets hoger dan die van jessie? je lijkt nu niet meer zo klein naast haar.
    nou die nul was dan wel letterlijk en figuurlijk in je gezicht. Kijk uit naar je eerste wedstrijd verslag.

    liefs

  • 22 Januari 2012 - 14:17

    Opa En Oma:

    Hoi meisje,

    Wat heb je weer een leuk verslag geschreven.Over je witte benen gesproken wat geeft heeft als ze maar mooi zijn. haha. Lekker insmeren en in de zon gaan zitten als je huiswerk maakt. Zal je zien hoe snel ze lekker bruin zijn dan zijn de andere jaloers op je. We zijn blij dat alles nu geregeld en dat je nu kan gaan genieten van je verblijf in Jacksonville.
    liefs en en dikke kus.

  • 23 Januari 2012 - 08:37

    Maaike:

    Hey Cin. Leuk weer om je verslag te lezen en fijn dat alles een beetje op zijn plaats valt. En ach dat veelbesproken onderwerp. Je hebt ook zelfbruinende crème (ik weet er nl ook alles van). En ondanks dat het niet snel gaat, er komt toch steeds wat kleur bij en misschien is die coach niet moeders mooiste en jij wel (sorry Jennifer en Raymond). Natuurlijk is het leuk om 21 nullen op rij te maken, maar jullie houden allemaal van softbal, dus boeiend dat het niet meteen lukt.. des te langer kan je bezig blijven met dat wat je leuk vindt ;-) Als je het zo bekijkt is een fout maken niet zo erg meer en hoef je je niet zenuwachtig te maken waardoor je misschien juist een fout maakt. En hé je bent een freshman dus.. En dat eten.... Ik ga vanmiddag ook lekker smullen samen met je moeder. Ik ga haar trakteren (nog voor haar verjaardag) op een high-tea, dus als jij op school zit hebben wij het heeeel goed, yes!

  • 23 Januari 2012 - 08:39

    Ria:

    Dag lieve Cindy,
    Ik geniet van je leuke verhalen, fijn dat je het zo naar je zin hebt, maar wij missen je wel hoor... Vorige week gemaild met Anja, ze woont 1 1/2 uur rijden bij je vandaan. Ze neemt binnenkort contact met je op. Liefs

  • 23 Januari 2012 - 14:15

    Cindy V/d Zanden:

    Heel erg bedankt voor al jullie leuke reacties! Ik kijk er altijd naar uit weer reacties te lezen! :)

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Verenigde Staten, Jacksonville

Cindy

Actief sinds 11 Okt. 2009
Verslag gelezen: 455
Totaal aantal bezoekers 72857

Voorgaande reizen:

24 November 2016 - 19 Januari 2017

Vrijwilligerswerk South-Africa

05 Januari 2012 - 23 Mei 2012

Playing Softball

16 Oktober 2009 - 01 November 2009

Mijn eerste reis

Landen bezocht: